égum migfrámértilmín…

Óheppin ég… þessi körfubolti er farinn að kosta sitt… 2 táneglur í klessu, tognaðann putta síðan í janúar (jólagjafahringurinn passar ekki ennþá) og í gær tognaði ég á löppinni. Frábært… gott hjá þér Dagný. Mikið ofboðslega hef ég vont af sjálfri mér… ég á ekkert lítið erfitt. Á bara að liggja með tærnar upp í loftið í einhvern tíma… Nú kemur sér vel þetta með bakiðí síðustu viku…á enn nokkrar verkjatöflur af sterkari gerðinni eftir. og hjúkkan á skadekliniken spurði hvar ég ynni og þegar ég sagði henni að ég ynni því miður (í þessu tilfelli) mest lítið, það væri verkefnið sem lægi á, sagði hún bara að það væri ekkert mál að gera verkefni í rúmminu… ok, kannski fyrir suma en ekki mig. Ég sofna alltaf í rúmminu eða sófanum.

Fjölskyldan mín vorkennir mér næstum jafnmikið og ég sjálf. Elska mig líklega álíka mikið og ég sjálf…
Ég held að ég geti stólað á að þau stjani passlega mikið við mig, allavega var minn einkabílstjóri kominn í morgun á innan við 5 mín frá því að ég pantaði hann. Þurfti nenfilega upp í skóla í leiðbeiningartíma (vejledning) og svo hringdi ég bara í hann aftur þegar ég var búin og aftur kom hann eins og hendi væri veifað. Keyrði samt í loftköstum og stundi hljóðlega þegar ég krafðist stoppi í bakaríi á leiðinni heim. Kannski var e-ð mikið að gera í vinnunni hja honum.

Er einhver af ykkur sem er búin að eignast nýja diskinn með Peter Sommer??? Langar svo í hann núna…

Er það sjálfseyðingarkvöt, þegar maður les of mikið um e-ð sorglegt og niðurdrepandi??? Sé eftir að hafa ekki valið e-ð jákvæðara verkefni… Gerði mér ekki alveg grein fyrir hversu svona fóstureyðingar geta verið ógeðslegar!
Svo asnaðist ég til að lesa bókina Rædslernes hus efter Richard Pelzer. Þetta Pelzer nafn kveikir örugglega á hjá mörgum ykkar. Þetta er sem sagt bróðir David Pelzer sem skrifar. Og svo var ég að horfa á einhverja endursýningu á þætti um börn sem hafa misst foreldra sína. Síðan liggur bók á náttborðinu sem heitir “Forelskede sig til et mareridt” og fjallar um konu sem giftist psykopat. Víst alveg svakaleg (og góð) en ég hef bara ekki lyst akkurat núna. Maður verður bara hundleiður af svona sorgarsögum í of stórum skömmtum. Eftir þetta verkefni ætla ég að einbeita mér bara skemmtilegum bókum og skemmtilegu fréttunum í sjónvarpinu.
En það er nú samt sagt að til að vera hamingjusamur verður maður að líða, ef ekki óviljandi þá viljandi. Held að það sé nokkuð til í þessu… farið samt ekki að skera ykkur 😉

knus

5 Responses to “égum migfrámértilmín…

  • Dísa
    18 ár ago

    Ég vona að öklinn verði góður aftur sem fyrst…Þú mátt ekki gefast upp á körfubolltanum…og við sem vorum að vinna!!!! Farðu nú vel með þig og hringdu ef þig vantar eitthvað sem ég get reddað…
    knús Dísa.

  • úff bara sjúkrasaga gangi, en já það er hægt að velta sér of mikið upp úr sorgum annara það er alveg á hreinu maður má ekki taka of mikið inná sig þá verður maður bara yfirfullur og þunglydnur =). En láttu þér batna og gangi þér vel í verkefnavinnunni =)

  • Hafdís
    18 ár ago

    já ég hef alltaf sagt það, mér líst ekkert á þennan körfubolta og nú veit ég að hann er líka stórhættulegur.
    Gangi þér vel með þitt.
    Kveðja Hafdís

  • Mikið finn ég til með þér! En þú færð bara hvíld í tvær vikur, svo býst ég við þér endurnærðri af eggjaáti þriðja í páskum, en þá ættum við kannski að hita vel upp!!!(nema þú komir með læknisvottorð náttúrulega, þá máttu horfa á!). Og Hafdís sko hmmm held það sé ekki boltinn sem sé hættulegur, bara Dagný sem „fórnar“ sér í sínum mikla keppnisanda ;)hún er líka rosa góð þess vegna!

  • takk fyrir kvittid stelpur og ja vonandi sjaumst vid eftir páska, HOT!!!

Skildu eftir svar

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *