óþarfablog

Þetta er þokudagur… fór frekar snemma á fætur… eða um 10… yeah snemmt :-Z !?!

Þetta er svona dagur þar sem ég ráfa óþarflega mikið um húsið… hangi óþarflega mikið í tölvunni og drekk oþarflega mikið af kaffi… fór reyndar út með bók… settist í sólina og las ca 15 bls. Þá varð orðið ansi grátt svo ég flúði inn og hélt áfram að ráfa um húsið…

Ég er nefnilega orðin smeyk við rigningu… á sunnudaginn lenntum við í því að það ringdi bara svona pent, en svo skyndilega byrjaði að hellirigna… að vestan… og Fúsi sagði: „shit, gluggarnir uppi ru opnir“…
Og ég hljóp upp… og það var allt á floti…gólfið í herberginu hennar Svölu var að rúmmi (í miðju herberginu) og Aldísar þakgluggi hafði verið opin, svon hennar rúm var rennandi… heppilegt að við vorum heima!

Pabbi heimsótti okkur í þar síðustu viku… Svala sagði eftir að hann var farin að hann hefði verið „den perfekte gæst“ (hinn fullkomni gestur)… velti fyrir mér hvort gjafirnar og nammið sem hann kom með frá íslandi hefði haft einhver áhrif… já og skórnir sem hann gaf henni og kaffihúsaferðirnar 5 sem hann fór með okkur á. Nei varla… fínn karl sem auðvelt er að hafa í heimsókn… nema á köflum. Fór t.d. með hann i sjónmælingu í gleraugnabúð. Þar var hann svo heppin að sjónmælingastelpan var ljóshærð og rennislétt (örugglega 17 ára). Ég fúnkeraði sem túlkur… og þýddi ca 7% sem pabbi sagði… hitt var ekki vert að þýða… svo þegar hun var að ath með gráa eða græna steru… (man aldrei hvað er hvað), fór hún alveg upp að honum og ég hélt að hann ætlaði að kyssa hana… guð hvað eg var nervös! Það hefði nu verið meiri skandallinn… Eftirá sagði ég honum frá áhyggjum mínum… og hann sagði: „ég reyndi það… ég var bara spenntur fastur með hausinn í þessu tæki“… og svo keypti hann sér tvenn gleraugu!
Ég meina það sko… gæti maður fengið að skipta um foreldra!

Þegar ég var í undirbúningnum fyrir aðgerðina, sagði læknirinn mér að ég hefði nefbrotnað einhverntímann í núverandi lífi.
Ég kannaðist ekkert við það…foreldrar mínir kannast heldur ekkert við neitt!
Þegar komið var að svæfingu um daginn… stóð hluti teamsins þarna yfir mér… allir voru sammála um hvað átti að gera og að ég væri ég.
Svo spurði læknirinn: „og rtu búin að komast að því hvernig þú nefbrotnaðir?“
ég sagði honum að þar sem engin pottþétt skýring fyndist, væru allar líkur, samkvæmt tölfræðinni, á að ég hefði einhverntíman verið lögð í einelti og barin.
Hann var alveg sammála mér… þar sem það er svo vinsælt að nota orðið „einelti“ til að nota sem skýringu á hegðuð og viðbrögðum fólks í dag.

Núna er 10 daga veikindafríið mitt búið (í 7 daga voru gestir)… kláraðist í gær… fór á kvöldvakt… og hittist svo skemmtilega á að það valt inn með akut-sjuklingum á öllum aldri… alveg frá aldri barnanna minna og upp í 100. Flestu redduðum við á augabragði og sendum heim aftur… þegar vaktin var búin fannst mér nefið mitt aftur vera orðið eins og á bangsimon… þrátt fyrir að fleiri töflur hafi farið óní mig en í mína sjuklinga… er að pæla í að taka lífinu með ró þegar eg er ekki að vinna… gera það sem ég ætlaði að gera í veikindarfríinu…. horfa ótakmarkað á tv og dvd og lesa… ekki að hanga útí garði með nefið oní mold… eins og ég gerði mikið í siðustu viku.

Bíllinn er orðin hraustur… nú er bara hljótt í hjólabúnaðinum… bremsurnar virka, loftnetið er líka hljótt og það blæs ekki sjóðandi heitu inn i hann… plús að hann er hreinn… var orðin ansi rykugur þrátt fyrir heiðarlegar tilraunir við að halda honum hreinum… Fúsi var bara svo haugdrullugur alltaf í sambandi við kjallarann og bar allt með sér inn í bíl.

Farin á bókasafnið að sækja búnkan af bókum sem ég var að panta 😀