country i Rødekro

Er loksins vöknuð eftir svæfinguna um daginn…og nefið á sínum stað… fékk ekki Paris Hilton nef, þau voru uppseld, eftir tivoliheimsókn Paris.

Lífið í Möllegade gengur sinn vanagang aftur… Aldís lemur strákana í gólfið í skólanum og Svala sem ætlar í bíó í dag, fór kl.t. fyrr niður í bæ, til að kíkja í búðarglugga með vinkonunni. Fúsi er meira og minna niður í kjallara (ekki á mér) í frítímanum og garðurinn er hálfóslegin.

Ég ætlaði alltaf að segja ykkur frá þegar ég fór með stelpunum á djammið í Rödekro um daginn… það var upplifelsi.. því getiði trúað…!

Svala fór á date við Arto-vinkonuna hana Elisa, en fósturpabbi Elisa er virtur hljómborðsleikari í óþekktri hljómsveit frá Randers.

Þegar við mættum á staðinn, hljómaði þessa flotta country-tónlist eftir endilangri götunni… yeah, e-ð fyrir mig… mig hefur alltaf dreymt um að vera ein af þessum fallegu konum með brjóstin upp undir höku, sem koma labbandi niður stigann í húsunum sem cowboyjarnir koma við í.

Svala og Elisa fundu hvor aðra og hurfu í mannfjöldann, en við Aldís tókum röltið… þarna var langt tjald – stúkað af í bása með heyböggum og hnökkum. Básarnir innihéldu hárgreiðslustofu, töskubúð, kremabúð, hárgreiðslustofu, snyrtistofu, bar, super brugsen, hárgreiðslustofu, bar, skrítnahlutibúð og aðalbarinn. Hjá snyrtistofunni var skilti þar sem kynnt var tilboð a litun og plokkun á augnsvæðinu fyrir 50 kr. Þar sem ég var orðin líkari albinoa en sigauna, ákvað ég að skella mér í stólinn… ég lokaði augunum… oohhh elska að láta pilla og fikta í mér… ákvað að njóta þessara mínutna í botn…

Adam var ekki lengi í paradís… ég var ekki ein með snyrtidömunni… allur Rödekrobærinn var í kringum mig… ég sá ekkert en heyrði ALLT. Allsstaðar voru raddir… svona er þá að vera psykotiskur!!! Nú get ég betur sett mig inní aðstæður á geðsjúkrahúsinu, ef ég stíg nokkurntíma þangað inn aftur sem fagmanneksja!

Skyndilega var öskrað í eyrað á mér: „MAMMA, MÁ ÉG FÁ EXSTENSIONS… ÞAÐ KOSTAR FJÖRRRTÍU?!!?“
Öhh já, svaraði ég… skíthrædd við allt sem fram fór í kringum mig… og fór að leyta í veskinu mínu að FJÖRRRTÍU krónunum.
Fann þær þrátt fyrir að það sé ómögulegt að finna e-ð í veskinu mínu…ég þarf nýtt veski!

Aftur eftir smá stund, var öskrað í eyrað á mér: „MAMMA, ÞAÐ ERU ALLIR AÐ HORFA Á ÞIG… EN MÁ ÉG ALVEG FÁ HH-SIMONSEN SLÉTTUJÁRN… ÞAÐ ER BÚIÐ AÐ LÆKKA ÞAÐ FRA 1400 NIÐUR Í 750?!!?“
Ég: „nei“
„EN MAMMA, ÞAÐ ER ÓGEÐSLEGA FLOTT OG BÚIÐ AÐ LÆKKA ÞAÐ ÚR 1400 NIÐUR Í 750… OG ÞETTA ER HH-SIMONSEN??!!!??“

Ég valdi að ignorera spurninguna og ríghélt um veskið mitt…

Þarna upplifði ég að vera blind og psykotisk í ca 10 mín… í alvöru… hef aldrei verið svona nálægt því að vera blind i alvörunni… ég vil ekki vera blind. Ömurlegt… allir alltaf að öskra a mann.

Þegar ég mátti opna augun, fór ég að virða fyrir mér snyrtidömuna… ÓNEI, ÓNEI… í hverju hef ég lent??? Hún var ekki nema rétt að verða 14!
Ég hugsaði shit!!! Shit, shit, shit!!!
Þessvegna var þetta svona ódýrt… og ég að fara á djammið daginn eftir… hvernig kæmi ég til með að líta út…hvað var til ráða…?

ég setti heilann á speed, og reyndi að finna upp á spurningu til að staðfesta grun minn á aldri barnsins…

ég gerði mér upp stunu… og sagði: „ohh þessi börn… átt þú nokkuð börn???“
Barnið: „hehe nei“
Ég: „og ekkert byrjuð að reyna að búa til börn???“
Barnið: „LOL nei nei“

Ég: „finnst þér tónlistin (country) góð?“
Barnið: „veit nú… verð nú alveg fegin þegar það verður slökkt“
Ég: „Villy Sövndal eða Pia Kjærsgaard?“
Barnið: „Villy“
Ég: „rolling stones eða the beatles?“
Barnið: „hvað er það?“
Ég: „macDonalds eða ostahabs?“
Barnið: „macDonalds“
Ég: „fréttirnar eða bangsi og kjúklingur?“
Barnið: „guð… ég veit það ekki… bíddu, afhverju ertu að spyrja mig allra þessara spurninga…? ertu að reyna að komast að hvað ég gömul eða hvað?“
Ég: „öhhh já“
Barnið: „ég er 17, en þú…. svitaköst eða svitaköst (menopásan)???“
Krakkaskítur!

Þegar þessu var lokið og ég búin að versla rassgatið úr buxunum af tigivörum a tilboði, fórum við mæðgur í fjörið… löbbuðum í gegnum aðalbarinn, þar sem lokallinn sat og sötraði sinn bjór. Lokallinn flautaði á eftir okkur og bauð okkur að setjast hjá ser… mmm lambakjöt og gemlingur í bænum. Við afþökkuðum… ég lika enn í sjokki eftir svitakastaspurninguna…

Þannig að við settumst bara a bekk nálægt sviðinu og horfðum á lokalinn sem var í dansgírnum… jujú í Rödekro er ekki bara einn dansgír… þessi r Rödekrobúar voru í 5 dansgírnum… Aldis hafði aldrei séð neitt þessu líkt…

Þarna dansaði lífsglatt og hamingjusamt fólk berfætt á malbikinu, í fatnaði sem maður varð ringlaður af að virða fyrir sér og tókst að blanda öllum danssporum veraldar saman í einum og sama dansinum…

Einn berfætlingurinn kom og bauð mér upp í dans… ég sagði nei takk, ég væri að passa litlu systir mína…
Stuttu síðar kom hann og bauð Aldísi upp í dans… hún sagði: „nei takk, ég er í skóm“

Ég held að honum hafi fundist við vera skrítnar…

Eg fór líka að velta fyrir mér hver það væri sem væri normal og hver væri skritinn… þarna í þessum flokki manneskjna vorum við Aldís minoriteten… kannski værum við bara skrítnar og þau voru normal.
Þegar virti hljómborðsleikarinn og óþekkta hljómsveitin hættu að spila fórum við heim reynslunni ríkari!