um bókainnbindingar og allt hitt

Nú er skólinn loksins byrjaður og lífið komið í 10 % meiri fastar skorður en fyrir viku síðan.

Í fyrradag hringdi ein kunningjakona í mig sem er búin búa hérna í ár. Hún spurði hvort ég væri ekki alveg reiprennandi í bókabindingum eftir öll þessi ár sem ég er buin að búa hérna… jú hélt það nú! Og hvort hún mætti ekki koma í kennslu til mín… jú hélt það nú!

Áður en hún kom, ákvað ég að hita upp og binda nokkrar bækur inn… Aldís sat hjá mér og horfði á mig… Svala var á vappi í kring.

Ég spurði hvort þeirra bækur hefðu verið eins bundnar inn og hinna barnana í gegnum árin…?
Aldis: „öhh það veit ég ekki… ég geng nú ekki svo mikið upp í svona hlutum… eina sem ég veit er að Lisbeth (nágranni) notar ekki límband…“
Ég: „notar Lisbeth ekki límband… það er ekki hægt að gera þetta öðruvísi en að nota límband… og mikið af því“

Aldís brosti bara hlýlega til mín.

Ég hélt áfram að binda inn… og tókst að gera eina bókina að mínihoppupúða með fallegum brotum í… þegar maður lokaði henni myndaðist óvenjulega mikið loft inn undir pappírnum, sem skemmtilegt var að pressa út. Svala var yfirsig ánægð… sannfærð um að hún væri sú eina með svona innbundna bók.

Aldís sagði: „mamma, hvernig geturðu kennt öðrum e-ð sem þu kannt ekki sjálf?“
Ég sagði: „svona krakki, einbeittu þér að vera með límbandið tilbúið“

Svo kom kunningjakonan…

Hún missti nánast andlitið…

„gerirðu þetta svona?!“
Ég: „já?!“
Hún: „mínar dætur myndu aldrei samþykkja svona vinnubrögð!“
Ég: „ha“
Hún: „þú krumpar þetta bara og beyglar… auk þess er þetta skakkt og snúið!!!“
Ég: „það er margt mikilvægara í lífinu en aðferðin við að binda bækur inn!“

Ég er svo óendanlega heppin að eiga dætur sem er svo nákvæmlega sama hvernig pappir er notaður og hvernig hann er á bókunum…
Og þær eru fyrir löngu síðan búnar að komast að föndur er ekki mín sterka hlið… ég vissi ekki einu sinni hvað skrapp var fyrr en fyrir nokkrum mánuðum… Allir tala um skrapp… mér finnst ég stundum vera útundan en myndi sko ekki nenna ad gera skrapp!

Flísarnar voru að koma!
Cool að fá e-ð annað en pizzu heimsent!

Í kvöld er Svala að fara á date í Rödekro… er að fara að hitta vinkonu sína… ég ætla að fara á date við pabbann og hljómsveitina hans. Verður spennandi.

Annaðkvöld er ég að fara á djammið… hlakka svo til… er farin að hafa abstinensa reglulega… hef ekki farið út síðan ég fór með þeirri, sem reynir að flikka upp á mig reglulega, á Ringriderfest.
Þar áður var það lokadjammið með bekknum mínum…

Í gær var Danmark-Russland… í hvert skipti sem það er handboltamót, verð ég yfir mig ástfangin af strákunum… nú trufluðu rússarnir pínu, þar ég sem ég er svo góð í rússnesku, hef ég líka tilfinningar til þeirra… finnst eins og við séu tengd.

Á morgun er Danmark-Island… oboy oboy…
Ritarinn í vinnunni minni spurði mig með hverjum ég héldi… ég sagði: „öhhh“
Hún: „auðvitað heldurðu með dönum, þú ert nú ein af okkur… manstu, þú ert fastráðin!“
Ritarinn er ein sú fallegasta kona sem ég þekki… hún er á milli 50 og 60tugs, fallega gráhærð og græneygð. Hannar sína eigin skartgripi og er í toppformi.
Ég vill verða eins og hún… nema ekki græneygð og ekki hanna skartgripi.
Og heldur ekki ritari… alltof erfitt og alltaf að svara símanum!

Eftir nokkra daga fæ ég nýtt nef… ég vona að nefið hennar Paris Hilton sé í nefmöppunni… ég ætla að velja það.

Í lokin við ég minna á, vegna aðstæðna allt árið, að það er alltaf yfirmátamikilvægt að ráðfæra sig við okkur, áður en flugmiðar til okkar eru pantaðir…

Í dag er æðislegt veður… loksins… og kannski ég endurheimti örlítið af brúna litnum og freknunum sem ég var komin með í júní.

Góða helgi