Afmælisdagur drottningarinnar

Í dag á þjóðhöfðingi þjóðarinnar sem hefur fóstrað mig í nær fjórtán ár, afmæli. Hún er sjötíu og fimm. Afmælissjónvarpsdagskráin hefur staðið yfir síðan klukkan ellefu. Ég var því miður á dagvakt í dag og vegna þess að nemarnir mínir voru í prófi gat ég ekki horft á sjónvarpið í vinnunni. Þvílíkt sálarslys að missa af þessu. Ég fór ekki að horfa fyrr en klukkan átta. Hafði satt að segja steingleymt að drottningin ætti afmæli. Það er nú eiginlega alveg með ólíkindum með tilliti til þess að hún og hennar undirsátar hafa gert svo mikið fyrir mig í öll þessi ár. Ég þarf að vera meira vakandi fyrir svona tyllidögum og dubba mig svolítið upp fyrir hana.

Eiginmaðurinn er ekki sammála, honum finnst engin ástæða til að við dubbum okkur upp. Hann fór bara að flísaleggja þegar hann kom heim. Ég bað hann vinsamlegast um að snarhætta því, þetta væri merkisafmælisdagur!

Fúsi byrsti sig og sagði að konungsríkið væri jafn úrelt og risaeðlurnar og ætti því að vera löngu útdautt.

Ég byrsti mig á móti og sagði að kjólarnir í afmælinu væru svo fallegir. Benti honum á Astrid Juul frá Mön þar sem hún kom gangandi eftir rauða dreglinum í glæsilega glansandi fjólubláum silkikjól sem sýndi svo fallega áttræðar lendarlínurnar.

Fúsi varð frekar fúll og sagði að kjólarnir skiptu ekki máli þegar verið væri að halda upp á afmæli hæstlaunaðasta atvinnuleysingja Danmerkur.

Að kjólarnir skipta ekki máli…? Það gera þeir nú aldeilis. Allar þessar blúndur, allt þetta silki, allir þessir steinar, öll þessi dauðu dýr yfir axlirnar.

Fúsi varð enn fúllri og sagði að þau borguðu ekki einu sinni skatt!

Ég sagði að drottningin hlyti að hafa verið með í ráðum þegar ákveðið var að ég útlendingurinn fengi öll þessi tækifæri í Danmörku OG að auki ríkisstyrk í þrjú og hálft ár. Að ég útlendingurinn hafi fengið allt upp í hendurnar með hennar samþykki. Afhverju ætti hún að þurfa að borga skatt?

Fúsi minn, orðin eldrauður í framan, sagði að það væri ekki eðlilegt að heill ættbálkur héldi löng helgarfrí frá miðvikudegi til þriðjudags, allar helgar, allt árið. 

Að það væru bara jól einu sinni á ári. (Á bak við þennan link sést hvernig þau vinna dag frá degi)

En kjólarnir Fúsi minn, kjólarnir – hugsaðu þér hversu mikið þeir gleðja þjóðina þegar þeir birtast á sjónvarpsskjánum á svona merkisdegi.

Þessir þrír myndu allir fara mér vel. Sérstaklega þessi græni, ég gæti virkilega slappað af í honum og jafnvel falið eitthvað inn í honum, já eða undir.

Fúsi segir að þegar konunglegi ættbálkurinn fer í frí á kóngaskipinu sínu og kemur siglandi inn í danskar hafnir til að heimsækja og vinka til undirsátanna, sé familían bara nýkomin um borð. Að þau nenni ekki að sigla í viku á milli staða, heldur fljúgi bara eða láti keyra sér að skipinu og fari um borð á síðasta augnabliki. Ég trúi honum ekki. Eða er alveg sama, bara ef kjólarnir sem þau sýna sig í eru saumaðir úr nógu dýru efni og eru nógu umfangsmiklir eins og alvöru prinsessukjólar. Auk þess myndi ég sjálf ekki nenna að sigla í viku á milli hafna í Danmörku. Skil þau því vel.

Fúsi segir líka að hele familien sé hafin yfir lög og reglur. Að það sé ekki hægt að kæra þau.

Hverju skiptir það? Enda engin ástæða til að kæra svona fallega klætt fólk. Fyrir hvað?

 Að vera fallega klætt?

Fúsi segir einnig að það kosti um fimmhundruð milljónir danskar á ári að reka kóngahúsið. 9.906.000.000,00 íslenskar. Þetta er of mikil tala fyrir mig.

Ég væri til í að eiga kjól sem kostar svona mikið.