blautur þriðjudagur

Ég labbaði í skólann í gær… er nefnilega engin innanbæjargöngumanneskja (finnst bara gaman að ganga í ójöfnum), en þetta var frábært… tók 15 mín, í frábæru veðri og þar sem ég svo feiminn fór ég svona fjallabaksleiðir… fram hjá Mölledammen, í gegnum Kærvejsstadion þar sem allt var með kyrrum kjörum, svo framhjá læknafjölbýlishúsunum þar sem fallegir læknar og tattoveraðir fyrrverandi fangar una hag sínum vel og svo var ég bara næstum komin.

Dagurinn í gær fjallaði um pyntingar… grubban mín hefur áður verið með framlögn um þetta efni… finnst það alltaf svoldið áhugavert… kannski ég droppi „eftirlýstu“ sjúklingunum og skrifi um pyntingar“overlevere“ (folk sem lifir af pyntingar).

Í gær vorum við Aldís að rölta eftir Araberstræde og mættum þá Helmuth á hjóli… hann skælbrosti og sagði hæ. Ok , hann veit hver ég er… það er komið nágrannasamband. Runninn á milli innkeyrslana er svo hár að við sjáum ekki hvort annað þá leiðina…
Fúsi segir að Helmuth þekki mig úr baðherbergisglugganum… ok, hann brosti allavega…

Í gær fór ég í BodyFlow… já hvað er nú það… þetta er hópur kínverja í gerfi skandinava sem lætur mann fá minnimáttarkennd yfir að geta glennt sig takmarkað. Fitnessbuddy´inn og ég gátum ekki annað en flissað þegar við áttum að gera stóóóóraaa sól.
Svo var ljósið slökkt og við áttum að hverfa inn í okkur og snúa orkunni við, þannig að neikvæða orkan yrði jákvæð!!! Hvað ef ég hefði bara jákvæða orku og snéri orkunni við… úff!
Þetta á víst að vera e-ð yoga dæmi með bland af pilates (er pilates ekki í tísku?)… og maður á allan tímann að anda hátt. Kínverjarnir í gerfi skandinavana gerðu það… ekki ég.
Mér finnst skemmtilegra að pumpa og svoleiðis.

Síðustu 4 daga hafa flest samtöl við Fúsa farið fram í ljóðrænu formi… eða sko frá mér til hans… hann er nefnilega eiginlega ekkert skáld heldur teiknari.
Ég er skáldið… eða ég verð skáldið… hmm kannski. Ætla að hugsa málið.

Það var bílslys á Alssundsbrúnni í morgun… allir frá Jótlandi komu alltof seint í skolann í morgun.
6 bílar lenntu saman… engin dó og engin fór í sjóinn.

Helt eg fái mér einn „morfar“ (afa) (lúr) í rigningunni.