Ég þori alveg að blogga þótt ég hafi verið “skömmuð”… En stundum þarf að skamma mig, það segir og gerir Fúsi allavega og já, líka bankaráðgjafinn og fleira fólk.

Alla síðustu viku lá ég yfir verkefninu mínu… finnst alltaf gaman að gera verkefni eða ritgerðir eða hvað þetta nú kallast, en finnst það líka alltaf erfitt. Finnst erfitt að halda rauða þræðinum í gegnum allt og erfitt að finna og greina kenningar og láta svo allar kenningarnar “ræða” saman (diskussion) út frá “problemformuleringunni” (vandamálið í einni spurningu) og reyna að finna niðurstöðu og svar við vandamálaspurningunni og sjá þetta svo allt í framtíðarhorfum í samfélaginu… eða what ever…. fuck fuck fuck þetta er vonlaust dæmi… plís má ég sletta??? 😉

Alveg rétt, ég ætlaði að segja ykkur frá nágrannanum okkar.
Á fimmtudagskvöldið kom ég skjögrandi heim um 5 leytið. Bar óteljandi bækur + fartölvuna á öxlunum, var alveg búin á því en samt svo hamingjusöm því mér finnst gaman að gera verkefni. Gamla konan frá Tyrklandi sat á rollatornum (orðið er líka notað á íslandi) sínum fyrir utan og stundi eins og hún er vön. Ég heilsa henni með rosabrosi og hæi.
Hún brosir og segir: “hæ, fogg”.
Ég: hmm hvað segirðu?
Hún: “ååhhh fogg” og bandar út hendinni.
Ég: ”jáhá og hér siturðu bara og hvílir þig…?”

Og hún brosti svo fallega til mín. Svo fór ég bara upp og reyndi að túlka það sem hún sagði…. fogg…?
Hún er sko vinkona okkar, en samt meiri vinkona Fúsa því hún hefur sagt honum miklu meira en mér. En okkur finnst samt frekar erfitt að skilja hana en erum innilega sammála henni að það sé svo ósanngjarnt að hún fái ekki íbúð á jarðhæð. Og svo samgleðst ég henni mjög mikið yfir að búa við hliðina á fjölskyldunni sinni því þá geta þau hjálpað hvort öðru og einangrast ekki. Og svo er alltaf góð matarlykt fyrir utan dyrnar hennar.

En tilbaka í bloggið… föstudagurinn var líka bara verkefni.
Laugardagurinn var verkefni, hlaup og hjól.
Aldís fór á handboltahelgi í Ulke og eins og venjulega var hjólað inn peningum… Aldís alveg í skýjunum… eða þannig! Svala er í hlaupahóp í skólanum og þau voru búin að melda sig í Sönderborg handel march 4,5 km ásamt hlaupaþjálfaranum sem er víst MJÖG fræg (að sögn Svölu), var víst í handboltalandsliði kvenna. Trúi henni alveg, því þetta passar alveg því fræga fólkið virðist elta mig þessa dagana… er að meina það. Ættuð bara að vita!!!

En Svala bauð mér að hlaupa með… vill hafa mömmu í formi… og við mættum… en þá hafði eitthvað miskilist… þetta var bara labb… enda eins og nafnið gefur til kynna. Allir bara í einvherjum venjulegum buxum og óhlaupaskóm. En hlaupaþjálfarinn vildi ekki svíka börnin og pískaði þeim af stað og ég vildi ekkert vera lummó og labba bara þannig að við 2 gömlu hlupum með þessum orkuboltum… vorum um 30 min að hlaupa þetta í með og mótvindi. Mjög gaman og hressandi. Vorum náttl lang fyrst í mark… en þar sem þetta var ekki keppni fengum við engin verðlaun.

Aldís gisti í Ulke og horði á söngvakeppni barna og við vorum heima að horfa á söngvakeppni barna. Kláraði svo verkefnið í nótt og sendi yfir sundið til yfirlesningar (korrektur).
Í dag fórum við Svala og Perla svo í SFS höllina í tímavörslu, eða ég… þær máttu náttl lítið trufla og kaffiterían ekki opin og getið því rétt íyndað ykkur… ooo við höfum ekkert að gera…. en samt voða stilltar… Perla sá gamla liðið sitt spila, við sáum Aldísar lið spila þar sem hún skoraði 2 mörk af þremur og spilaði svo miðjumann (center) og gekk þvílíkt vel. Svoldið erfitt að vera á dómaraborðinu og meiga ekki fagna… Fengum áminningu 2svar… En svo áttu frekar stórir strákar að spila og þá fékk ég pínu klump í magann… ég var ritari (er venjulega á tímatöflunni) og það er sko ekki auðvelt þegar allt gerist og allt þarf að ritast. Svoldið mikil pressa fyrir eina svona takmarkaða eins og mig sem getur ekki gert marga hluti í einu.

Svala og Perla bökuðu pönnukökur í dag… aðgerðin hét “pönnukökubakstur mínus fullorðnir”, sem þýðir að fullorðnir meiga ekki snerta neitt.

Fór upp í skóla áðan og prentaði út og skilaði… með skjálfandi hendi…
Og hugsaði til þess ef ég fæ bara 7… já eða 4… oj oj oj. Ömurlegt… nýja einkunnarkerfið komið í gang. Ef ég fæ ekki 10 fæ ég 7 eða 4. Þetta virkar svona eins og ABDCEF kerfið.
Er ekki hrifin.

Á morgun byrja ég í praktik, semsagt enn einu sinni ný. Er ekkert farin að spá í það. Tek því bara eins og það kemur. Er næstum orðin ónæm fyrir að vera ný. Fyrst var ég alltaf svo vingjarnleg… “ertu búin að vera hjúkka lengi?”… “áttu börn?”… lærðirðu hérna í Sdbg?”… bla bla bla … hverjum er ekki sama…? Það eina sem mér dytti í hug að spyrja um núna væri: “hvernig gleraugnaáskrift ertu með?”… nefnilega flestar hjúkkur með ógeðslega flott merkjagleraugu… og mig langar í gleraugu… eða sko ég þarf gleraugu.

Góða nótt.